List

Przyjaciółko Droga

pozwól że do Ciebie 
tak się zwracam
mimo że ten wiersz dzisiaj piszę
się w złudzeniach nie zatracam

Chciałbym kiedyś usiąść z Tobą

tak wieczorem, przy kominku

jak ze znaną mi osobą

całą noc przegwarzyć szeptem- może nawet być przy drinku

może nawet wspólnie

jakieś nowe strofy stworzyć

potem w głębię netu przesłać

jakieś nowe życia drzwi otworzyć

poznać wspólnie czar wieczoru

i jak świt się budzi o poranku

posmakować wiatr znad lasu

poczuć zapach łąk o brzasku

podotykać razem nad strumieniem mgły ulotne

spotkać zwiewną duszę pola, lasu

i umówić się z nią na spotkanie

kiedy przyjdzie kres naszego czasu

Przyjaciela w Tobie

może nawet odnalazłem

mimo że to tylko wirtualnie

tak naprawdę przecież to nie jest realne

mimo że czasami piszesz trochę

taka to już ta rozmowa nasza

dzieli nas właściwie wszystko

łączy wierszy głębia i ich słów okrasa.

może to i grafomaństwo

tych wierszy pisanie

lecz cóż mi już pozostało

jak nie słów składanie.

Wiersz ten jest bezosobowy

tak o niczym jest pisany

wynikł tylko tak z mych myśli

do nikogo nie był kierowany.

Taka słowna to ballada

ja znam jednak te jej dźwięki

dla nikogo niesłyszalne

jest to jednak treść piosenki

nie jest to żadnym plagiatem

gdyż sam dzisiaj to pisałem

chciałem pisać nawet więcej

lecz pomysłu już nie miałem